Autor: Daria Wawrzkiewicz

Tytuł: Hedonista, jego fortepian i pies

Data: 2013

Wymiary: 

Technika: instalacja

Kluczową postacią instalacji i zarazem jego świętą patronką jest kobieca łysa postać z cierniową aureolą, różowe obwódki wokół brodawek piersiowych z daleka wyglądają jak pąki świeżych róż, elegancko odgięta głowa, a na smukłej szyi uroczy i gustowny naszyjnik z metalowych łańcuchów. Jak u psa przywiązanego do budy. Nie musimy daleko sięgać wyobraźnią, zaraz naprzeciwko kobiety, po drugiej stronie fortepianu stoi malutki francuski, biały i idealnie wystrzyżony psiaczek, jak czytamy w tytule instalacji – własność bezwzględna, spoczywającego obok hedonisty. Kiedy rzucić okiem na jego twarz, budzi się w nas odraza i wstręt. Sylwetka, która przed chwilą zdawała się być tak zwyczajna nabiera znamion okropności i czegoś niedefiniowalnie brzydkiego. Postać męska cała ulepiona jest z czarnej, nierównomiernej masy, przypominającej smołę i błoto równocześnie.

Fortepian nie stoi bezpośrednio na ziemi, ulokowany został na postumencie, na którym namalowane jest błękitne niebo delikatnie zasłane białymi obłokami.

Nad całością zawieszony został różowy żyrandol, który obejmuje fioletowym światłem całą instalację. Od dołu kompozycję świetlną zamyka różowy wąż świetlny.