„Alotropia” jest zwieńczeniem dwuletnich poszukiwań i zgłębiania fenomenu tego miejsca. Silnie związana z nim, w swojej twórczości nieustannie próbuje definiować własną tożsamość, ugruntowaną na śląskiej ziemi i  jej unikatowych wartościach.

 

Kraina  wielopostaciowa, bogata i złożona jak wiązania węgla, których odmianami alotropowymi są m.in. diament, grafit. Motyw węgla stanowi symboliczne ukazanie istoty, specyfiki Śląska, jego oblicz, zawiłych struktur również społecznych. Jest on  swoistym skarbem i  jednocześnie przekleństwem, życiem i śmiercią, wszystkim i niczym.

 

W opisie pewnej prowincji Bienek powiedział: Trzeba kochać te nazwy, tę mowę, ten kraj, aby zrozumieć ludzi, którzy tu żyją, dopiero wtedy można pojąć bezwarunkowe oddanie i miłość jaką, darzą swoją małą ojczyznę.

 

„Alotropia” ukazuje istotę, kryjącą się głębiej – pod obliczem kopalnianych wizerunków i przemysłowych pejzaży. Esencję śląskości, koloru czarnego.