Zbiorowa wystawa malarstwa. Wernisaż: 9 września 2016 r. o godz. 18.15.

 

 

Wystawa jest zapisem wygenerowanego innego, zdeformowanego uniwersum. Przedstawia światy wykreowane przez artystów, których wspólnym mianownikiem stała się jednostka. Dla jednych, samotna osadzona w czterech ścianach mierząca się sama ze sobą, dla innych przedstawiona w grupie, zszokowana i przytłoczona otaczającą rzeczywistością. Twarze poszczególnych tworów zakodował kolor i faktura. 

Zaprogramowane przez artystów środowisko, w którym poszczególnym bytom przyszło funkcjonować, nosi na sobie Gombrowiczowskie znamię. Nieproporcjonalne sylwetki z twarzami karykaturalnie wykrzywionymi w groteskowym grymasie zapraszają do zabawy, w której artyści dyktują swoje warunki. Ciało ludzkie stało się w tej grze zaszyfrowaną wiadomością w dialogu pomiędzy twórcą a widzem. Dekonstrukcja rzeczywistości podkreśla zagubienie podmiotu w otaczającym go świecie globalizacji, niezdarnie próbującego odszukać swoje tu i teraz.

Język prac został osadzony w stylistyce współczesnego popbanalizmu, który stanowi reakcję na współczesną rzeczywistość. Obrazy zebrane na wystawie krzyczą ekspresją i absurdem, jak w wypadku twórczości Gruppy. Sztuka jest tutaj upustem dla emocji.

Albert Oszek, Marta Sala, Martyna Gaszczyk – Nowok, Piotr Kolanko oraz nestorzy kierunku Marek Kamieński, Karol Wieczorek i Andrzej Urbanowicz na różne sposoby wykreowali swoje przerysowane, mięsiste, ekspresyjne światy, które łączy jeden wspólny pierwiastek – człowiek, osadzony głęboko w otaczającym go poletku, w którym przyszło mu funkcjonować.