Punktem wyjścia dla wielu obrazów artystki jest mistyka tego, co minęło i jak zatrzymany kadr trwa w bezruchu, a już nie istnieje. Wszystko co wokół, poddane w obrazach celowej deformacji, jest interpretowane i opracowywane często w sposób powtarzalnej symboliki i również jako ponowne wprowadzenie nicości. Absorbując dziwność środowisk miejskich, jej obrazy są gotowe być zarówno brzydkie, jak i piękne – są klęską i sukcesem a także żartem i grą. Bałagan, zderzenia miedzyludzkie, struktury społeczeństwa, w pracowni lub na zewnątrz, przemieszczanie się tu i tam, ale również pragnienie ucieczki od rzeczywistości są częścią jej malarstwa.

Każdy obraz jest hipnotycznym światem, zaproszeniem widza do przekopywania się przez jego warstwy i badania jego realności. Można to malarstwo określić mianem pół-abstrakcyjnego symbolizmu. Najnowsze prace to kolaże abstrakcji i ekspresjonizmu, nagrania czasu przeplatane z obrazami przemocy i dyskomfortu indywidualnego, poczucia obcości i pragnienia ucieczki z naszej techno-przyszłości. Tu koncentrując się na warstwach nakładających się ze struktur malarstwa i rysunku lub manipulacji przypadkowo znalezionymi materiałami, Julia Dauksza osiąga niemal trójwymiarowe efekty. Te prace są jak skamieniałe szczątki stworzeń i czasu, który nigdy nie był i nigdy nie będzie, sugerując myśl ponadczasową. Obrazy Julii Daukszy to głośna muzyka zmuszająca do reakcji.

Julia Dauksza urodziła się w 1985 roku w Niemczech. Studiowała malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie. Żyje i pracuje w Niemczech i we Francji. Jako malarka i eksperymentalny muzyk znalazła w sztuce swój własny język, ciągle podróżując i pracując w Europie i Stanach Zjednoczonych.