Andrzej Siek (ur. 1973 r.) - absolwent Liceum Plastycznego w Jarosławiu oraz Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, uzyskał dyplom z wyróżnieniem w 1999 roku.
 W jego rzeźbach często pojawiają się symbole macierzyństwa i opiekuńczości. Ukazuje naszą zależność i bezpośredni związek z naturą, a także ludzką kruchość wobec żywiołów przyrody. W swoich rzeźbach za każdym razem sięga po figuracje wyrażając ponadczasowe, pierwotne dla wszystkich kultur treści, operując archetypicznymi, czytelnymi kształtami i kolorami o zrozumiałej symbolice. Często również odwołuje się do swoich snów odsłaniając w nich część siebie. Rzeźby Andrzeja tworzą cykle natomiast poszczególne prace zazwyczaj nie są tytułowane.

 

Rzeźba przedstawia leżącą na noszach – taczce postać o sztywnym kształcie nasuwającym skojarzenie z mumią. Jej smukły, obły kształt przypomina jednolitością pień drzewa. Biorąc pod uwagę toporność, zastygłą martwotę i emanujący z rzeźby bezruch mogłaby być ona portretem pośmiertnym lub figurą nagrobną.