Tytuł: Pieta

Data: nieznana

Wymiar: 25 x 21cm (płytka), 20 x 17cm (figura)

Technika: odlew ceramiczny

Sylwester Ambroziak (ur. 1964 w Łowiczu) – polski artysta, rzeźbiarz, rysownik. W latach 1983-1989 studiował na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP w pracowniach profesorów Jerzego Jarnuszkiewicza, Stanisława Kulona i Grzegorza Kowalskiego. Naukę rysunku pobierał u Mariana Czapli. Dyplom uzyskał w 1989 roku w pracowni Grzegorza Kowalskiego (na podstawie pracy Kuszenie św. Antoniego). Sylwester Ambroziak znany jest przede wszystkim jako twórca pokaźnych rozmiarów rzeźb w drewnie. Obok dzieł wielkowymiarowych tworzy też kameralne formy z brązu, aluminium i wosku. Dzięki wyrazistej stylizacji rzeźb Ambroziak należy do najbardziej rozpoznawalnych polskich artystów. Konsekwentnie posługuje się figurą człowieka o grubo ciosanej sylwetce i nieproporcjonalnie dużej głowie z "murzyńskimi" rysami twarzy. Postacie Ambroziaka mają krótkie nogi, wydłużony tułów i długie, jakby małpie ręce. Są do siebie bardzo podobne, można w nich wyodrębnić najwyżej dwa lub trzy bardziej zróżnicowane w formie typy figur. Artysta poddaje je groteskowej deformacji, przez co stają się wręcz prowokacyjnie brzydkie, ale emanują specyficznym urokiem prymitywów. Charakterystyczną cechą rzeźb Ambroziaka jest kontrast między schematycznym traktowaniem plastyki postaci, nawiązującym do estetyki ludowych świątków lub afrykańskich posążków, a bogatą ekspresją ich ruchu i gestu. Ciała rzeźbionych przez artystę figur mają w sobie olbrzymi ładunek treści emocjonalnych. Ekspresję tę wzmaga jeszcze fakt pozbawienia postaci indywidualnych rysów twarzy, przez co wyrażana przez nie rozpacz, wrogość, czułość lub radość staje się czystą emocją, z którą każdy jest w stanie się identyfikować.

Biała frontalna rzeźba przytwierdzona do czarnej płytki w kształcie pionowego prostokąta. Kompozycja centralna, symetryczna. Ikonografia zaczerpnięta z religii chrześcijańskiej – pieta (przedstawienie Maryi trzymającej na kolanach ciało zmarłego Chrystusa). Dzieło Ambroziaka nawiązuje zwłaszcza do rzeźb gotyckich, w których figury są usztywnione, hieratyczne, ciało Chrystusa spoczywa całkowicie płasko, zaś postać Maryi jest wyprostowana i sztywna. Postaci przedstawione przez Ambroziaka stylistycznie i formalnie zachowane są w specyficznej manierze twórczej artysty, konsekwentnie posługującym się figurą człowieka o grubo ciosanej sylwetce i nieproporcjonalnie dużej głowie z „murzyńskimi” rysami twarzy. Figury są zdeformowane, brzydkie, nieproporcjonalne, schematyczne, przypominające raczej formy człekokształtne niż ludzi. Brak indywidualnych rysów pozwalających na rozróżnienie chociażby płci.