Sprzedaż

powrót

Wyślij zapytanie

WIECZOREK KAROL - Wehikuł czasu, a pani Ziuta się nie poddaje

Cena: do ustalenia indywidualnie zł

Autor: Karol Wieczorek

Tytuł: Wehikuł czasu, a pani Ziuta się nie poddaje

Data: 2005

Wymiary: 110 x 89 cm

Technika: olej na płótnie

 

Karol Wieczorek (ur. 1949, Bytom) – absolwent Wydziału Grafiki i Malarstwa katowickiej filii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (dyplom 1972 z wyróżnieniem i medalem). W latach 1974-1976 i 1989-1990 stypendysta Funduszu Rozwoju Twórczości Plastycznej Ministerstwa Kultury i Sztuki. Zrealizował 11 wystaw indywidualnych w Katowicach, Krakowie, Warszawie i Paryżu, wziął udział w kilkudziesięciu wystawach sztuki polskiej w kraju i za granicą m.in. w Paryżu, Wiedniu, Bratysławie, Pradze, Koszycach, Budapeszcie, Moskwie, Berlinie, Düsseldorfie, Darmstadt, Barcelonie, Madrycie, Ystad, Göteborgu¸ Dessau, Nowym Jorku, Kuwejcie. Jego prace sprzedawano na aukcjach sztuki polskiej w Palais Gallerie, Espace Cardin, Targach Sztuki Współczesnej „Fiac” Grand Palais w Paryżu. Artysta otrzymał nagrody na wystawach okręgowych, wyróżnienie i nagrodę na Salonie Zimowym „Radom 81”, dwa srebrne medale i dwa wyróżnienia na Bielskich Jesieniach, wyróżnienie na Międzynarodowym Biennale „Wobec wartości”, nagrodę Grand Prix International d’art Contemporain de Monte Carlo, nominację do Paszportu „Polityki” w 1993 roku.

 

Obraz w kształcie pionowego prostokąta. Kompozycja zamknięta, centralna. Przedstawienie hybrydycznej, nagiej postaci pokrytej żółto-czerwoną łuską w okolicy brzucha i ud. Postać przedstawiona w centrum pola obrazowego, w pozycji siedzącej na prostym ciemnoczerwonym krześle, które jest ustawione na zielonym niskim wózku, którego dno stanowi tarczę zegara. Przedstawienie z prawego profilu, z prawym łokciem spoczywającym na oparciu krzesła, na wzór słynnych portretów renesansowych. Ciało zniekształcone, z oznakami starzenia (widoczne żyły i ścięgna na stopach, dłoniach i szyi, obwisłe piersi, zmarszczki na twarzy, wzdęty brzuch) proporcje niezachowane (za duża głowa), część ciała niepokryta barwną łuską w nienaturalnym, sino-niebieskim kolorze. W tle charakterystyczny dla malarstwa renesansowego pejzaż.Kolorystyka stonowana, chłodna, z przewagą błękitów w części górnej płótna – butelkowej zieleni w części dolnej. Malarski modelunek światłocieniowy.